Sint is weer in Saigon

Alweer mijn tweede Sinterklaasfeest in Vietnam en ook deze keer heb ik de intocht (en andere activiteiten) georganiseerd (samen met drie anderen).
In september begonnen we met de voorbereidingen waarvan de werkdruk, naar mate de tijd vorderde, steeds groter werd. Zo zijn we een tijdje “Sintloos” geweest en ook het vinden van een laatste piet ging niet helemaal vlekkeloos. Daar was vandaag, tijdens de intocht van de beste man niks meer van te merken gelukkig en ging alles (vanwege de strakke voorbereiding kan ik wel zeggen) van een leien dakje…

We konden schminken in het huis van de man die “last minute” Sint speelde (wat hij overigens formidabel deed!), die vlakbij de aanlegsteiger voor de “pakjesboot” woont. De kade waar de kinderen stonden te zingen en springen is zo’n 400 meter verderop, wat een beetje lullig is, voor de kinderen met verrekijker… ;) Afijn, we hadden ook een beetje pech met de tweemaster die ons beloofd was: hardnekkige mieren (of waren het muizen!? Ik weet het niet) hadden twee dagen daarvoor besloten de bedrading door te knagen, dus kon Sint de boot wel op zijn buik schrijven. Dit jaar kwam hij gewoon in een rondvaartbootje aan. Ook prima.
Even leek de boot ook door te varen richting Hanoi (‘Siiiiiinterklaaaaaaaaaaaaaaaas! Hierheeeeeeen!’), maar ook dat kwam helemaal goed ;).

Leuk feest gehad, veel werk en soms een beetje stress bij de voorbereiding (begin weer keelontsteking te ontwikkelen), maar de blije hoofden van de kinderen zijn helemaal de moeite waard.

Grappig detail was dat het promotiemateriaal van sponsor Unilever een levensgrote leeuw was en dat de Vietnamees die erin zat zich wild schrok van zwarte piet, evenals de promotiemeisjes van het hetzelfde product. Na het concept “Sinterklaas” in het Vietnamees te hebben uitgelegd, durfden ze zelfs met piet op de foto, hihi.

Verder ben ik sinds afgelopen week jammer genoeg de bezitter van een Saigon tattoo. Zoals in iedere reisgids vermeld staat, moet je uitkijken bij de gloeiende uitlaatpijpen van de vier miljoen motorbikes in deze hectische stad. Natuurlijk heb ik die met zorg al anderhalf jaar ontweken.
Helaas kijkt niet iedereen uit, nu was ik van de week bij de opening van een supertoffe Japanse winkel aanwezig, waar het érg druk was en in het gedrang werd ik met mijn blote onderbeen tegen een gloeiend hete uitlaatpijp geduwd. Ik kon helaas niet weg, omdat m’n been klem zat, met als gevolg dat ik een zware tweedegraads brandwond (ter grootte van een ansichtkaart) heb opgelopen. Au! Natuurlijk direct het ziekenhuis ingegaan, waar de wond goed werd verzorgd. De dag erna viel ik (wat een held ben ik), haast flauw toen ikzelf het verband moest verwisselen. Gaat nu gewoon goed overigens :), volgens de dokter wordt het een lelijk litteken: de enige echte “Saigon tattoo”. Saigon zal voor altijd bij me blijven…

Ik heb het sowieso wel behoorlijk te pakken gehad met vieze dingen de afgelopen twee weken; in één les kotste een kind de hele vloer onder, in een andere les had een kind diarree en liet het lopen en net als je denkt dat het niet erger kan, heb je een kind op schoot en plast het tegelijkertijd in zijn broek… Genoeg viezigheid, terug naar de heerlijke pepernoten (oh nee, mag niet, nog steeds op dieet!). Heb een abonnement op de sportschool genomen, ga naar Zumba- en yogales, eet alleen maar gezond (nee, geen cheesecake meer!) en stap in m’n flat zelfs op de 17e etage uit de lift en neem de trap naar de 20e, maar na twee kilo verloren te zijn, zit ik nu weer terug op mijn startgewicht, ik snap er niks van!!! Gelukkig voel ik me wel fitter dan voorheen, is al dat gezond doen toch nog ergens goed voor :D Maar ik ga stug door! Die kilo’s zullen er af gaan!!

Hieronder wat foto’s van de intocht van Sint, zodat jullie kunnen meegenieten van dit leuke (en goed georganiseerde :P) feest.