Zomaar een dag...

Zomaar een zaterdag rond het middaguur in Saigon; de zon schijnt, het is benauwd, toeristen zijn met de felle zon op hun hoofd, op zoek naar koopjes, terwijl cyclorijders pogingen wagen diezelfde toeristen in hun cyclo te krijgen.
De rest van de lokale bevolking zit (of ligt; ook heel normaal) in het park (let op: in de schaduw), in hun snikhete winkeltje, in hun kantoor of gewoon midden op straat, van de dag te genieten.
En zo vliegen alle dagen hier voorbij…

Ik kan niet geloven dat ik alweer een maand in Vietnam ben, het voelt allemaal al zo vertrouwd, alsof ik hier al jááren ben, maar aan de andere kant is het alsof ik een paar dagen geleden vertrokken ben.

Het werk is nog steeds erg leuk. Ik geniet van het lesgeven en de voorbereidingen voor de cultuurdag. Ook het opstellen van handelingsplannen en dergelijke is erg leerzaam. Ineens zie ik de Nederlandse taal in een nieuw daglicht...
Dinsdag starten we met voorbereidingen van het Sinterklaasfeest. Dat zal straks wel even wennen zijn; Sint in zijn zwembroek! ;)

Gisteravond was er een borrel van de Nederlandse Vereniging hier in Saigon. Natuurlijk waren daar een aantal bekenden (ouders van mijn leerlingen), maar ik heb ook een stel nieuwe mensen leren kennen.

Vandaag moest ik naar het centrum om wat dingetjes te kopen en heb – op verzoek (“Aletta, wanneer komen er weer nieuwe foto’s op je blog?”) – mijn camera maar meegenomen.

Zie hier; zomaar een dag in het park van Saigon (wederom haast onmogelijk om foto’s te maken zónder auto’s, brommers of andere voertuigen op de achtergrond :( )…