Scooters enzo

Gisteren heb ik het stadscentrum doorgesjeesd met Kim. Waar ik alle hotspots als de kathedraal, het oude postkantoor, de Bin Tanh markt en winkelstraten met winkels als Esprit en Mango.
En vandaag heb ik het in mijn eentje nog eens over gedaan.
Het schenkt me een groot genoegen te merken dat ik dingen begin te herkennen!

Vietnam heeft lang Franse heersers gehad, waardoor die invloeden nog steeds zichtbaar zijn. Bijvoorbeeld door een straat genaamd Pasteur, huizen in Franse stijl, winkeltjes met stokbrood en crêperies.

Ik heb wat spullen voor in huis gekocht, als manden en kussens en dergelijke. Want er was op een kastje en matras na, helemaal niks in mijn kamer.
Momenteel heb ik nog een ‘leen’ matras, die weer terug moet in de logeerkamer, dus ik zal binnenkort ook een eigen bed moeten kopen.
M’n kamer begint al gezellig te worden, vooral nu ik mijn persoonlijke spulletjes erin heb gezet en wat dingen heb gekocht.

Gisteravond bij Renske en haar gezin wezen eten, waar we ook de opening van de Olympische Spelen zagen (toch bijzonder; 08-08-08 om 08:08 ). In Vietnam was het een uurtje vroeger, dus 8 over 7.
Echt geweldig hoor, al die lachende gezichten, al die verschillende nationaliteiten…

Een leuk feitje: eerst kwam Tadzjikistan binnen en gelijk daar achteraan Vietnam (de verslaggever op de Vietnamese tv was door de dolle heen toen de Vietnamese delegatie het stadion binnenstapte; al begreep ik natuurlijk niks van wat hij zei). Wat een toeval! Tadzjikistan en daarna Vietnam, ik heb even gekeken welk land daarna kwam, hihi: Botswana!

Dan nog iets waar ik voor gewaarschuwd ben voordat ik naar Vietnam vertrok: het verkeer is bizar. Dat klopt. Het verkeer is inderdaad bizar. De stad telt ongeveer 8 miljoen inwoners en men denkt dat er minstens 4 miljoen scooters rondrijden. Persoonlijk denk ik dat het er meer zijn, want werkelijk OVERAL zijn scooters en daar waar geen scooters zijn, daar zijn auto’s, taxi’s, bussen en fietsen! Ik heb bijvoorbeeld haast nog geen enkele foto kunnen maken waar géén scooter of ander voertuig op staat...

Ooit dacht ik dat Moskou een gekkenhuis was, maar toen was ik nog niet in Saigon geweest. Mijn stelregel voor Moskou was: klamp je vast aan een Rus en steek met hem de weg over. Die stelregel gaat hier niet op, want een Vietnamees is zelf zijn leven ook niet zeker als hij oversteekt. De regel hier is: kijken en lopen (en doe een schietgebedje).
Dat is dan ook direct de enige regel die er is, want verdere regels zijn er niet in het verkeer hier, iedereen doet eigenlijk maar wat.
Er schijnen één richting straten te zijn, maar wat doet de scooterrijdende Vietnamees als hij die desbetreffende straat in moet? Dan gebruikt hij de stoep.
Toch gaat het verbazingwekkend genoeg meestal goed. Juist omdat er geen regels zijn, let iedereen heel goed op en gebruikt om de haverklap de toeter.
Ik heb zojuist pas mijn eerste ongeluk gezien; een vrachtwagen die een auto total loss gereden heeft.

Verder denk ik dat het record ‘hoeveel mensen/spullen passen er op een scooter’ in het Guinness record boek op naam van een Vietnamees staat. Echt bizar wat men allemaal op een scooter vervoert: ladders, boekenkasten, een drankkraam en hele gezinnen.

Het lijkt me fantastisch om zelf een scooter te hebben, voor $250 heb je er al één. Best een overweging waard. Oh en pa; de benzine kost zo’n 60 cent per liter.

Maandag vertrek ik met een tour voor 3 dagen richting de Mekong Delta, daar kijk ik erg naar uit. Ik ben heel benieuwd naar het platteland van Vietnam (de rivieren e.d.).

Ik ben nu ook mobiel bereikbaar; +84 (0) 93 7888 004
En nu allemaal smsen!

Ik heb nu wel foto's, ik zal ze zo plaatsen!