Feesten en Idols

Al ruim twee weken heb ik thuis geen internet, waardoor ik aangewezen ben op de Highlands en andere koffietenten.
Internetten staat dus niet bepaald hoog op de prioriteitenlijst de laatste weken…

Wat wel hoog op die lijst staat zijn werk, feestjes en kerstdiners!
Omdat driekwart van de expats hier vandaag of morgen al vertrekt naar hun vakantiebestemming (of reeds vertrokken zijn), zijn de meeste Kerstfeestjes al gevierd.
Ontzettend gezellig, maar ook vreemd, om halverwege december in je shirtje en flipflops aan de kalkoen te zitten! Mijn Kerstgevoel is ondanks de overdosis diners en Kerstbomen ver te zoeken dus… Voor mij is het nog steeds ‘zomer’ en dat zal nog wel een poosje zo blijven, denk ik.

Het Kerstfeestje van de Nederlandse School was afgelopen zaterdag (na een lange dag van oudergesprekken voeren); een gezellig klein feestje met een Kerstman die nepper dan nep was (het elastiek van de baard was gewoon zichtbaar en het pak was duidelijk voor de gemiddelde Vietnamese man gemaakt, onze Kerstman Bruno had een véélste strakke broek en een jasje met driekwart mouwen dus, zie foto), warme chocolademelk en glühwein, die prima smaakten en de Nederlandse tophits als ‘De herdertjes lagen bij nachte’ en ‘Er is een kindeke’.
Om het feest compleet te maken waren er speciaal uit Singapore sterretjes meegekomen in de koffer van iemand. Jammer genoeg was de rookwolk die de sterretjes veroorzaakten genoeg om de helft van de aanwezigen een hoestbui te bezorgen en duurde het totale lichteffect nog geen vijftien seconden, waarna het ruim een minuut duurde om de gigantische rookwolk weg te wapperen. Het gaf wel een spectaculair effect trouwens… Al met al was het feest dus een enorm succes, om volgend jaar te herhalen!

Gisteren is onze kok voor het eerst komen koken. ‘Chicken met lemon’, salade en tropische fruitsalade stonden op het menu en het smaakte prima. Vanwege de grote schaal fruit die ze gemaakt heeft, eet ik nu ook al de hele dag fruitsalade. Best lekker.

Verder ben ik gisteravond met Linh en Thanh naar de liveshow van de échte Vietnamese Idols geweest.
In Nederland heb ik (vanuit zelfbescherming, aangezien ik lichtelijk vatbaar voor verslavende programma’s ben…) hooguit een keer of drie in totaal naar dit programma gekeken.
Wie had er gedacht dat uitgerekend IK óóit zo’n show live zou bijwonen? En dan nog wel in het verre Vietnam!?
Aangezien Linh werkt voor de organisatie die muziek gaat maken met de winnaar van Idols, belandden we, als heuse VIPS, op rij één, vlak achter de jury.
Verder zaten In de zaal uiteraard alleen maar familie/vrienden/kennissen en andere fans van de vijf overgebleven deelnemers, die geen van allen ontzettend goed kan zingen. Grappig om Linhs professionele commentaar bij alle optredens te horen.
Zo trok één deelnemer, heel fout, zijn vriendinnetje het podium op en zong haar toe, een ander reed met een fiets rondjes op het podium en één van de meisjes had een vage exotisch aandoende dans. Natuurlijk werd alles genadeloos afgezeken door de Jerney en Henk Jan van Vietnam (hoewel ze vreemd genoeg die dans dan wel weer geweldig vonden), ik begreep natuurlijk geen woord van wat er gezegd werd, maar dat werd me handig ingefluisterd door Thanh en Linh. :D
Grappig dat de fans na afloop massaal naar voren stormden om hun idool te ontmoeten, terwijl de belangrijke mensen uit de muziekwereld op rij één (zoals Linh) hoofdschuddend en zuchtend in hun stoel bleven hangen… Dat geeft het niveau van het gehele gebeuren wel een beetje aan, denk ik!

Geniet van de foto’s die ik bij Idols maakte!


Mijn huisgenoten zijn inmiddels vertrokken naar hun vakantiebestemmingen en daarom ben ik de aangewezen persoon om de komende dagen op het huis te passen. Ben benieuwd wat er nog voor stomme dingen gaan gebeuren.
Vietnamese stommiteit nummer één gebeurde vanmorgen al: de roldeur van de buitendeur begaf het, waardoor ik opgesloten zat in m’n eigen huis. Gaf me wel tijd om mijn Kerstkaarten af te schrijven (ben ik lekker vlot mee, I know!) en nog wat lessen voor te bereiden, in de tijd dat ik zat te wachten op de huisbaas. Die kwam na anderhalf uur opdagen en na wat mislukkingen lukte het uiteindelijk toch om de deur omhoog te rollen. Vervolgens kwam de beste man nog even binnen om de computer e.d. te bewonderen en te vragen of ik al getrouwd was (wat dénk je zelf?!)…


Nog maar drie dagen werken en dan vlieg ik komende maandagavond naar Bangkok, waar ik met Thanh twee en een halve week ga rondtrekken door Thailand en Myanmar!
Ik kijk er naar uit Saigon even te ontvluchten, want ik begin me inmiddels een beetje te irriteren aan de vele motorbikes die hun eigen regeltjes op de weg maken, de hoempapa band die ’s ochtends om half zes repeteert in een schuur achter ons huis, het slechte Engels van de meeste Vietnamezen en stomme dingen als de buitendeur die het begeeft (en er gebeuren héél wat stomme dingen kan ik je zeggen…).

Als laatste nog een grappige anekdote (in het kader van het slechte Engels van de Vietnamees):
Ik kwam op een avond met Bee aan bij het appartementencomplex van andere vriendin Trudy, die daar in appartement 1C woont. Het is in dergelijke complexen normaal dat je je even meldt bij de receptie, waar alle bezoekers geregistreerd worden, voordat ze het gebouw in gaan. Normaal gesproken kennen de meeste bewakers alle bewoners vrij goed van gezicht en weten ook precies wie wáár woont.
Bee tegen knul achter receptie: “We’re here to see Miss Trudy”
Knul in kwestie (met gigantisch Vietnamees accent natuurlijk): “three D?” (wat voor ons klonk als: “Trudy?”), waarop hij triomfantelijk in het sleutelkastje onder de balie dook en ons glimlachend de sleutel van huis 3D overhandigde. Mmmm, tijd voor een nieuwe bewaker? :)


Meer nieuws vanuit Thailand, fijne vakantie/feestdagen allemaal!