Op Borneo!

Mijn eerste berichtje vanaf Borneo!

De laatste dagen heb ik in Melaka gespendeerd en nog verliefder op dit prachtige stadje geworden dan ik al was ;)

Ik ben ook een dagje naar een heus bounty eiland geweest. Volgens de Lonely Planet THE PLACE TO BE, hoewel dit stukje in mijn opinie wellicht 15 jaar terug geschreven is. Vandaag de dag is het door een stelletje fanatieke moslims heilig verklaarde grond en bivakkeren er complete volksstammen in tentjes. Heel bizar.

De andere kant van het eiland was echter wel adembenemend mooi en konden we (de paar toeristen die er waren) lekker zwemmen en mooie foto's maken, zonder ons schuldig te voelen.


Vanmorgen kwam ik na een lange en vooral vermoeiende vlucht aan in de hoofdstad van Sabah: Kota Kinabalu. Zo lang was de vlucht overigens niet; 2 1/2 uur.
Het begon echter al in de bus van Kuala Lumpur Sentral naar de airport. Uiteraard belandt de meest praatgrage man die aanwezig is (met haren uit z'n moedervlek! Ik dacht dat alleen Vietnamezen dat hadden!) naast mij, waardoor ik ruim een uur heb moeten luisteren naar een uitleg over de pluk van kokosnoten. Wat was ik blij dat deze meneer niet naar dezelfde bestemming vloog, anders had ik er nog een poos aan vast gezeten...

Maar dat soort gedachten worden flink bestraft!

Eenmaal aan boord van het Air Asia vliegtuig (deze maatschappij geeft geen stoelnummers, je mag zitten waar je wilt), sta ik voor een lege rij, inclusief lege rijen voor me en achter me, wil ik neerploffen, komt er een kerel van een jaar of 30 aanstormen die aangeeft ook op mijn rijtje te willen zitten.
Nu ben ik de beroerdste niet en laat hem bij het raam plaatsnemen, terwijl ikzelf bij het gangpad ga zitten. Inmiddels zijn de andere rijen ook bezet (met moeders met huilende baby's wel te verstaan).

Vervolgens heb ik 2 1/2 uur van deze kerel moeten horen hoe mooi ik wel niet ben en besloot hij dat ik wel zijn perfecte vrouw moest zijn.
Toen ik na zo'n 2 uur vroeg of hij getrouwd was bleef het even stil en kwam er een zacht 'yes' uit.

Eenmaal buiten de airport, kwam hij me nog even opzoeken, met vrouw en kinderen in kielzog en kreeg ik een warm welkom door vrouwlief en een handkus door zijn dochtertje van 5. Best grappig :)

Vanmiddag de stad hier in geweest, onder andere op een vismarkt (niet mijn favoriete plek om te zijn, zoals jullie wellicht weten), maar het heeft echt fantastische foto's opgeleverd!

Ook een reflexvoetmassage gehad.
En het schijnt echt waar te zijn: als je last van iets hebt, kun je dat in de voeten voelen :D
(en niet; ik heb jeuk aan mijn elleboog, laat ik mijn hiel krabben dan, maar als je bijvoorbeeld een steek in je hart hebt, voel je dat ook op een bepaalde plek onder je voet).
Ik heb dit altijd al gedacht, maar niemand geloofde me :(
Niemand mag me daarover meer uitlachen dus...

Morgen vroeg ga ik met de ferry naar het oliestaatje Brunei. Ik heb speciaal voor de gelegenheid nette lange zwarte kleren gekocht, want het is zeer islamitisch geloof ik.
Vanuit Brunei hopelijk meer!