Aankomst in Vietnam

Ja, ik ben veilig in Vietnam aangekomen, mét al mijn bagage (en dat was nogal niet wat; volgens mij liep ik wel met zo’n 50 kilo te sjouwen).
Ook hier is het warm en vooral heel klam, dat voel je direct als je de luchthaven uitkomt. Ik werd opgehaald door Renske, 1 van de bestuursleden van de Nederlandse school, en hun chauffeur bracht me thuis.
En wat voor een huis; echt fantastisch. Wie kan er nu zeggen dat ‘ie in een huis met 10 kamers, 4 badkamers, 2 dakterrassen, diverse balkonnen en een grote keuken woont?! Uhm, ik dus (oké, ik moet het wel delen met 2 anderen, maar er zijn ergere dingen, haha…)!

Mijn Britse huisgenoot Kim liet me kiezen uit 2 enorme kamers op de begane grond of 1 kamer op de 2e etage. ‘Neem de grootste ruimte Aletta ‘ hoor ik iedereen al zeggen.
Een klein (maar wel belangrijk) detail, is dat ik op de begane grond reuzengrote kakkerlakken spotte, waardoor de keus voor de kamer op de 2e etage snel gemaakt was…

Waarom ik nu pas een berichtje plaats? Draadloos internet deed niet wat ik wilde, zodoende moest ik wachten op de kabel die in de nagestuurde koffer zat.


Woensdag werd ik door Renske en haar 2 kinderen Femke en Stan opgehaald, zij hebben me de Britse Internationale school laten zien, waar mijn mond bijna openviel van de luxe; sportvelden, gymzalen, zwembaden, een bieb ter grootte van 2 klaslokalen, in 1 woord: wow!
Verder heb ik nog even boodschappen gedaan in 1 van de westerse supermarkten, waar ik gewoon een pak Cruesli kon kopen, evenals Dove deodorant en douchegel, misschien duur voor Vietnamese begrippen, maar nog altijd véél goedkoper dan in Nederland.
En ik kwam erachter dat er een internationale Montessorischool zit in Ho Chi Minh City! Misschien dat ik daar nog wel eens, als ik De Trinoom mis bijvoorbeeld, langs ga…

Vervolgens zijn we een hapje wezen eten in een gezellig tentje (overigens allemaal op expats georiënteerd), waar Renske me nog meer over Ho Chi Minh City vertelde. Omdat we over de compounds zijn gereden, dat zijn afgesloten gebieden met grote luxe villa’s waar westerlingen (en zéér rijke Vietnamezen) wonen, waar Renske ook woont, vertelde ze me dat het luxe leven dat de meeste westerlingen hier leven, niet standaard Vietnamees is, wat ik allang begreep natuurlijk. Het hebben van een kok, een tuinman, een chauffeur en een schoonmaakster is allemaal erg makkelijk en het kost je bijna niets, neemt al je werk uit handen, maar toch vind ik het nog wat vreemd.

‘s Middags ben ik met Kim mee geweest naar “The Manor”, een enorm, wederom luxe, appartementencomplex, waar ze een manicure onderging (sinds ik in Tadzjikistan manicures als bloederige toestand ben gaan beschouwen houd ik me daar ver vandaan), in een luxe Spa. Als een soort van erehaag stonden er minstens 7 mensen bij de deur om ons binnen te laten, in de aanslag om iemand te helpen en zo werden we direct voorzien van warme citroendrankjes mét verse bloem als versiering aan de rand.

‘s Avonds nam Kim me mee op sleeptouw naar haar toneelclub, die maandelijks een soort van clubavond hebben.

Vandaag kwam mijn 2e koffer aan, waar ik 3 locaties, 12 balies (ik heb ze geteld ja), minstens zoveel formulieren en 4 uur voor over heb gehad. Toen ik m’n koffer dan eindelijk in het visier kreeg, kon ik ‘m wel zoenen, zoals je begrijpt.

Ik heb nog maar weinig foto’s in Vietnam gemaakt, dat zal ik wel gaan doen, als ik toerist ga spelen in de komende dagen, want nu heb ik alleen nog maar een stuk westerse luxe gezien en ben ik toch wel erg benieuwd naar het échte Vietnam…