Life in Saigon

Na de vakantie in Cambodja ben ik inmiddels alweer twee weken aan het werk geweest hier in Saigon. Ik ben druk met een dyslexieonderzoek van een leerling, de komende cultuurdag (over twee weken), het bezoek volgende week van de NOB en zit ook in de organisatie van het Koninginnedagfeestje. Maar mij hoor je er niet over klagen hoor, ik heb een topbaan!

Naast het werk ben ik lekker vaak op stap met vrienden, wat erg gezellig is en gelijk een goede gelegenheid om meer mensen te leren kennen.
Waar je hier in Saigon wel tegen aan loopt, is dat je dezelfde mensen óveral tegen komt. Er zijn maar een stuk of 15 plaatsen waar de expats (mensen die in het buitenland werken en wonen) naar toe gaan en al die tenten zitten in dezelfde buurt.
Je kunt nergens heen en niks doen, zonder dat morgen de halve expat community weet wat je gedaan hebt. Zoals je begrijpt wordt er dus behoorlijk gekletst. Soms denk ik in een langgerekte aflevering van Gooische vrouwen te zijn beland! :(
Ik zit in een stad met acht miljoen mensen, maar ben eigenlijk in een dorp terecht gekomen...

Gisteren was het Valentijnsdag en aangezien Linh (Lydia’s hubby) in Thailand zit momenteel, hebben Lydia en ik er een redelijk relaxte dag van gemaakt. Lekker lunchen, een facial, beetje shoppen in fancy winkels (veel kijken, veel passen en niet kopen), sushi eten (we moesten zó lang op een tafeltje wachten, dat we besloten het eten maar mee naar huis te nemen…) en veel kletsen. ’s Avonds gaf mijn huisgenoot Kim een optreden met haar bandje in de overbekende bar Vasco’s, wat ook nog wel gezellig was.

En nee, verder is er op mijn Valentijnsdag weinig interessants gebeurd. Maar ik ben natuurlijk wel érg benieuwd wat jullie allemaal gedaan hebben!