Nutteloze feiten...

Hier weer een berichtje vanuit een steeds warmer wordend Saigon, jaja, de zomer komt eraan… Overdag halen we met gemak de 35 graden al.

Ik kan niet geloven dat ik alweer de achtste maand in ga hier! De tijd vliegt voorbij, voordat ik het weet ben ik in juni weer in Nederland (op vakantie, daarna mag ik weer terug voor een tweede jaar).

Ik denk dat het niemand ontgaan is, dat mijn leven hier in Vietnam een stuk dynamischer geworden is dan het ‘werken-eten-slapen-ritme’ van Nederland.
Er gebeurt hier een hoop, maar om de één of andere reden lijkt het me niet interessant genoeg om te vermelden, omdat het voor mij inmiddels zo ‘normaal’ lijkt.
Dat de meesten van jullie waarschijnlijk geen idee hebben wat mij hier allemaal bezig houdt, hieronder voor degenen die nog door wil lezen, wat nutteloze facts uit de afgelopen twee weken:

* Mooiste moment?
Elke dag heeft mooie momenten; van karaoke met m’n huisgenoten tot het nabouwen van de stad Amsterdam met m’n leerlingen tot lekker dansen met m’n vrienden…
Het vrijgezellenfeestje een week geleden, van een vriendin hier, was ook een mooie avond! Oh en Bernadet belde me op mijn mobieltje vanuit Nederland, wat een leuke verrassing!

* Meest lachwekkend?
Ik sta, na een lange zware dag op werk (ahum), met wat vrienden een drankje te drinken en terwijl we een beetje bij de bar hangen, komt er een oudere Vietnamese man die strak in ’t pak zit, op ons af geschuifeld en vraagt aan een andere Nederlandse meid en mij: “HOW MUCH?” ‘UHM, PARDON?’

* Grootste irritatiebron?
Vietnamezen op motorbikes, vooral diegenen die de weg niet lijken te weten... behoeft geen verdere uitleg neem ik aan?
Er schijnt niet voldoende elektriciteit te zijn voor de hele stad, dus worden er iedere dag straten van 8.00 tot 19.00 afgesloten. Vandaag was onze straat weer eens aan de beurt, terwijl er een hele stapel werk lag… ARGH!

* Slik moment?
Gisteren hoorde ik dat het bedrijf van Maleisische vrienden van me binnen drie weken de deuren sluit in Vietnam. Ik weet dat de expat wereld een wereld van komen en gaan is, maar nu voel ik ’t pas echt. Voor het eerst gaan vrienden definitief weg, ze zullen niet meer terugkeren. Moest wel even een brok in m’n keel wegslikken. Lang leve de economische crisis… :(

* Dieptepunt?
Anderhalf uur op de fiets door het centrum van Ho Chi Minh City fietsen, op zoek naar een kleuren inktcartridge voor een HP F2180.
(Lees: een hoop lawaaiige motorbikes, stinkende uitlaten, irritante eenrichtingsstraten, behulpzame Vietnamezen die de weg en/of het verschil tussen links en rechts niet kennen, van het kastje naar de muur gestuurd worden door winkeleigenaars, zonnig en een graad of 36).
De aanhouder wint overigens wel altijd (gelukkig)…

* Eigenlijk geen tijd voor, maar wel leuk?
Aletta heeft haar Vietnamese televisiedebuut gemaakt! Ik heb Engelse woorden ingesproken voor een kinderprogramma op één van de nationale tv-zenders. Wanneer straks vier miljoen Vietnamese kindjes Engels met een Nederlands accent spreken, weten jullie hoe dat dat komt, hahaha!

* Ik ben begonnen met aftellen tot?
22 maart; dan arriveert Nina in Saigon en die blijft bijna een maand (wiehoee!). Nog drie weken te gaan!